Իսրայելի եւ Իրանի միջեւ թաքնված մարտը սպառնում է մեծ պատերազմի վերաճել

Օմանի ափերի մոտ նավթ տեղափոխող տանկերի հետ տեղի ունեցած միջադեպից հետո Իսրայելի եւ Իրանի միջեւ հերթական սրացման ֆոնին Business Insider-ը վերլուծել է երկու երկրների ռազմական հնարավորությունները լայնածավալ հակամարտության դեպքում: Ստորեւ ներկայացնում ենք հատվածներ հրապարակումից,-հայտնում է News.am-ը.

«Իրանի զինված ուժերը մի շարք առավելություններ ունեն Իսրայելի նկատմամբ, հատկապես՝  զինված ուժերի թվաքանակի առումով:

Իրանի 84 միլիոնանոց բնակչությունը շատ ավելին է, քան Իսրայելի 9 միլիոնը, ինչը թույլ է տալիս Իրանին 525.000 զինծառայող ներգրավել բանակում՝ Իսրայելի 170.000-ի դիմաց: Իրանը, որը ապավինում է անկանոն եւ անհամաչափ պատերազմին ցամաքում եւ ծովում, մեծ ներդրումներ է կատարել իր ռազմականացված կազմավորումների համար. Իսլամական հեղափոխության պահապանների կորպուսն ունի ավելի քան մեկ միլիոն զինծառայող, իսկ Իսրայելը՝ ընդամենը մի քանի հազար համեմատելի զինծառայող:

Իրանը նաեւ ավելի մեծ նավատորմ, ավելի շատ տանկեր եւ զրահամեքենաներ ունի, եւ ավելի շատ վառելիքի հասանելիություն:
Բայց Իսրայելը որակական առավելություն ունի: Միջազգային պատժամիջոցները թույլ չտվեցին Իրանին արտասահմանյան սարքավորումներ գնել, ինչը թույլ չտվեց նաեւ Իրանին ռազմաարդյունաբերական բազա հիմնել: Դրա տանկային ուժերը, օրինակ, հիմնականում կազմված են T-72-երից եւ T-54-ի եւ T-55-ի իրանական կրկնօրինակներից, որոնք ենթադրաբար զիջում են Իսրայելի Merkava Mark IV-ին, որը լավագույն զրահապատ տանկերից մեկն է համարվում: Zulfiqar շարքի իրանական տանկերը եւ նոր Karrar-ը նույնպես կա՛մ հիմնված են հնացած նախագծերի վրա, կա՛մ խոչընդոտում են Իրանի արդյունաբերական սահմանափակումները: Իրանի ռազմածովային ուժերն ավելի մեծ են եւ արդիականացված, բայց դեռ թերություններ ունեն: Իսրայելի ռազմածովային ուժերը, շնորհիվ իր հզոր պաշտպանական արդյունաբերության եւ Միացյալ Նահանգներից եւ Եվրոպայից մատակարարներին, գերժամանակակից հրթիռներ եւ նավեր ունեն, այդ թվում՝ սուզանավերը, օդաուժային սարքավորումներ:

Իսրայելի ռազմաօդային ուժերն ավելի մեծ են, քան Իրանինը եւ վաղուց համարվում են լավագույններից մեկն աշխարհում: Օդուժի հիմնական մարտական ​​ուժը բաղկացած է 66 F-15, 175 F-16 եւ առնվազն 27 դժվա նկատելի F-35 կործանիչներից: Իսրայելն ակնկալում է մինչեւ 2024 թվականը ստանալ եւս 23 F-35 ինքնաթիռ եւ նախատեսում է ստանալ ընդհանուր առմամբ 75 ինքնաթիռ:

Համեմատության համար նշենք, որ Իրանի ռազմաօդային ուժերի (IRIAF) հիմքը 63 F-4 եւ 26 F-14 ինքնաթիռներն են, որոնք հնացել են եւ պահեստամասերի կարիք ունեն: (Իրանը միակ երկիրն է, որը շահագործում է ամերիկյան F-14-ները):

Իրանն իսկապես մոտ 59 չինական եւ ռուսական մոդել ունի, այդ թվում՝ 19 ռուսական ՄիԳ -29 եւ 23 Սու-24 եւ 17 չինական F-7 ինքնաթիռ Չինաստանից, սակայն հայրենական կործանիչները 1960-ականների ամերիկյան ինքնաթիռների կրկնօրինակներն են:

Միջուկային զենք

Համարվում է, որ Իսրայելն ունի առնվազն 90 միջուկային մարտագլխիկ եւ բավարար պլուտոնիում եւս 100 կամ 200 զենքի համար: Այն կարող է այդ զենքերը հասցնել ինքնաթիռներով կամ հրթիռներով: (Իսրայելն ունի տարածաշրջանի հրթիռների ամենազարգացած զինանոցներից մեկը):

Համարվում է, որ իսրայելական «Իերիխոն III» միջին հեռահարության բալիստիկ հրթիռի հեռահարությունը 3000-ից 4000 մղոն է: Ամենայն հավանականությամբ, Իսրայելը կարող է նաեւ միջուկային զինված թեւավոր հրթիռներ արձակել իր «Դելֆին» դասի սուզանավերից, որոնք ենթադրաբար գործում են Պարսից ծոցի մոտ:

Իրանը ձգտում էր միջուկային ներուժ ստեղծել 1980-ականների վերջին եւ 1990-ականների սկզբին, և մինչդեռ Թեհրանը պնդում է, որ այժմ միջուկային զենքի չի ձգտում, ուրանի հարստացմանն ուղղված վերջին գործունեությունը հարցեր է առաջացրել դրա իրական նպատակների վերաբերյալ: (Իսրայելի պաշտոնյաները հաճախ Իրանին մեղադրում են նրանում, որ այն կարող է միջուկային զենք ստանալ շաբաթների կամ ամիսների ընթացքում):

Իրանը նաեւ շարունակում է բարելավել իր հրթիռային զինանոցը՝ ունենալով 200-2000 մղոն հեռահարության առնվազն 18 թեւավոր եւ բալիստիկ հրթիռների մոդելներ, որոնք կամ գտնվում են շահագործման մեջ, կամ՝ զարգացման փուլում:

Տարածաշրջանային պատերազմ

Իսրայելը եւս մի առավելություն ունի, որն Իրանը չունի՝ դաշնակիցներ: Միացյալ Նահանգներն ու Իսրայելը չափազանց սերտ հարաբերությունների մեջ են:

Երկու երկիր շարունակական վարժանքներ է իրականացնում՝ Juniper Cobraն եւ Juniper Falcon-ը: Իսրայելը կարող է նաեւ գաղտնի աջակցություն ստանալ Պարսից ծոցի արաբական պետություններից, ինչպիսիք են Սաուդյան Արաբիան եւ Արաբական Միացյալ Էմիրությունները:

Իրանն վստահված անձանց ցանց ունի, առաջին հերթին՝ լիբանանյան «Հըզբոլլահ» խմբավորումը, որը օպերացիաներ է իրականացնում ամբողջ տարածաշրջանում եւ ամբողջ աշխարհում:

Այս ուժերն Իսրայելի կամ դրա գործընկերների կարողությունները չունեն, սակայն դեռ կարող են ազդել հակամարտության վրա: Իսրայելը պարբերաբար հարվածներ է հասցնում Սիրիայում «Հըզբոլլահի» դիրքերին, իսկ ԱՄՆ-ն՝ Իրանի աջակցությամբ գործող գրոհայինների ուղղությամբ Իրաքում:

Այսպիսով, Իսրայելի եւ Իրանի միջեւ պատերազմը, ամենայն հավանականությամբ, կտարածվի տարածաշրջանի եւ աշխարհի այլ մասերի վրա: Նման էսկալացիայի հետեւանքները կարող են հետ պահել երկու կողմերին:

Սա նշանակում է, որ ստվերային պատերազմը, ամենայն հավանականությամբ, կշարունակվի, եւ երկու երկրներն էլ ապավինելու են իրենց հետախուզական ծառայություններին, ավիացիոն եւ ռազմածովային ուժերին՝ ծովում եւ ցամաքում միմյանց թիրախներին հարվածելու համար, երբ դա անելու հնարավորություն կա՝ առանց ավելի լայն հակամարտության հրահրման»: